Fenerbahçe’de Ali Koç dönemi sona erdi.
Sadettin Saran yeni başkan olurken, takım Kasımpaşa beraberliği ile iyi bir hoş geldin diyemedi.
Çok ilginç bir karşılaşma izledik.
Maçın hemen başında dakikalar henüz 3.dakikayı gösterdiğinde Fenerbahçe öne geçti.
Bu golden sonra beklenti Sarı-Lacivertlilerin farklı bir skorla maça bitireceği yönündeydi.
Ancak dakikalar ilerledikçe işin hiç de öyle olmadığını gördük.
Şampiyonluk hedefi olan Fenerbahçe’nin oyunu vasatın çok altında kaldı.
İkili mücadeleleri kazanamadılar.
Kazanma arzusu ve enerjisi yoktu. Takım olma birlikteliği yoktu.
Aksine, oyuncular hakemi yanıltma adına hareketler yaptılar.
En ufak darbe aldıklarında hakemden medet umdular.
Bu oyun ve taktik hiç yakışmadı.
Ne şut vardı. Ne de doğru dürüst bir pas trafiği.
Kerem istediği topları alamadığı gibi, genel motivasyon çöküntüsü yaşadı.
Kasımpaşa ikinci yarı 10 kişi oynadı.
Bakıldığında Fenerbahçe adına önemli bir avantajdı.
Üstelik 1-0 öndeydiler.
Fakat, galibiyeti koruyamadılar. Hatta yenilebilirlerdi.
Rahatlık, vurdumduymazlık, boşvermişlik tüm oyuncuları kapsamıştı.
Kasımpaşa'ya gelince; elinde genç bir kadro var.
Hatta, ilk 11 dışında yedek kulübesi U19 takımından oluşuyordu.
Temaslı oynadılar. Rakibe oyun kurma izin vermediler.
Forvet oyuncuları biraz becerikli olsa, galibiyeti almaları mümkündü.
10 kişi kalınca oyun disiplininden uzaklaşmadılar.
Son ana kadar rakibinden daha iyi ve enerjileri yüksekti.
Fenerbahçe ile kıyaslandığından plan ve taktik olarak sahanın hakimiydiler.
