Büfelerin en iyisi

&Ccedil;ağrı B&uuml;fe ★★ Vali Konağı Caddesi No: 119, Nişantaşı-İstanbul B&uuml;fecilik bizde Baudrillard&rsquo;ın orijinali olmayan kopyası gibi. Hangimiz Marmaris B&uuml;fe&rsquo;nin ilk şubesinin nerede olduğunu biliyoruz? Veya yıllarca gittiğimiz Taksim&rsquo;deki Bambi aynı Bambi mi? Son 25 sene i&ccedil;inde genişledi, dekorasyonu değişti, bambaşka bir yere d&ouml;n&uuml;şt&uuml;. &ldquo;Biz&rdquo; icat etmiştik kaşarlı d&uuml;r&uuml;m&uuml;. Bu bahsettiğim biz benimle ayın d&ouml;nemde gece hayatının bir par&ccedil;ası olan insanlar; belki birbirimizden duyarak, belki &ccedil;ok b&uuml;y&uuml;k bir gastronomi keşfi yaptığımızı d&uuml;ş&uuml;nerek d&ouml;ner d&uuml;r&uuml;m&uuml;n i&ccedil;ine kaşar koydurup tost makinasında bastırmıştık. Sonradan m&ouml;n&uuml;ye girdi. Belki de her şey o g&uuml;n aynı olmaktan &ccedil;ıktı. Nişantaşı&rsquo;danki &Ccedil;ağrı B&uuml;fe ise zamana, şehre, tarihe direnerek aynı kalmakta ısrar ediyor. Burasının bir kopyası yok, orijinal mekan yerinde. Mermer tezgahları, limonatası, ayranı, hamburgeri hep zamanın bir b&ouml;l&uuml;m&uuml;nde saplanıp kalmış gibi. Hen&uuml;z pişirilmeyi bekleyen tostlar &uuml;st &uuml;ste cam tezgahın &uuml;st&uuml;nde tıpkı 30-40 sene &ouml;nce olduğu gibi bekliyor. Kenarları kesilmiş ekmekler. &Ouml;nceden hazırlanmış malzemeler. Ger&ccedil;ek bir fast food operasyonu. Oradan tost makinesine ve m&uuml;şterinin midesine ge&ccedil;en s&uuml;re sadece birka&ccedil; dakika. Ve bu operasyon ta 1979&rsquo;dan beri hi&ccedil; aksamadan kusursuz bir şekilde ilerliyor. G&Ouml;R&Uuml;N&Uuml;RDE AYNI TOST &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;yi bir İstanbul klasiği yapan sadece zamana direnmesi değil. Lezzetini koruyabilmesi, &uuml;zerinden yıllar ge&ccedil;tikten sonra da aynı lezzeti garanti edebilmesi asıl sırrı. K&ouml;t&uuml; olsa bug&uuml;ne kadar ayakta kalamazdı, ya da sadece nostalji hatırına insanlar gitmeye devam etmezdi. Bir ara kafayı b&uuml;felerdeki gibi tost yapmaya takmıştım. Ne olursa olsun aynı lezzeti sağlamak evde m&uuml;mk&uuml;n olmuyor. Bu uğurda bir dolu tost makinesi bile denedim, ama end&uuml;striyel tipte, gazla ısınan o tost makinelerinin ağırlığı olmadan tost emekleri evde aynı sonucu vermiyor. Aynı tost makinesi, aynı ekmek ve aynı peynir b&uuml;t&uuml;n T&uuml;rkiye&rsquo;nin b&uuml;felerinde var. Peki &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;nin tostunu diğerlerinden iyi kılan ne? Bu soru galiba evrenin sırrını &ccedil;&ouml;zmekle eşdeğer. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; g&ouml;r&uuml;n&uuml;rde herhangi bir b&uuml;fe ve herhangi bir tost gibi. Ama Nişantaşı&rsquo;nın değişmez noktalarından biri olmasının nedeni lezzetteki tutarlılık.Benim i&ccedil;in &Ccedil;ağrı B&uuml;fe tost kadar&mdash;siparişim her zaman &ccedil;ift kaşarlı sucuklu&mdash;sosisli sandvi&ccedil; elbette. D&uuml;nyanın pek &ccedil;ok &uuml;lkesinin kendi sosisli sandvi&ccedil; yorumları var, bizim T&uuml;rkiye&rsquo;de b&uuml;felerin verdiği sosisli ise yeteri kadar kıymet bilmiyor. Halbuki o sal&ccedil;alı sos, tost makinesinde ezilmiş ekmek ve turşu &ccedil;ok basit ama b&uuml;y&uuml;leyici bir karışım. &Uuml;zerine biraz acı hardal da eklendiğinde ger&ccedil;ekten d&uuml;nyanın en iyi sandvi&ccedil;lerinden biri olabilir bizim tanıdık sosisli. Sosisin ne kadar haşlandığı, sosla ne kadar birleştiği, ekmeğe ne kadar sosun temas ettiği, ekmeğin ne kadar kızardığı gibi &ccedil;ok ince hesaplar var bu sandvi&ccedil;in hazırlanmasında. Biri aksadığında lezzet de bozuluyor. Pek &ccedil;ok yerde ya sosis yeteri kadar iyi pişmemiş, ya sos tatsız ya da ekmek yeteri kadar kızarmamıştı. Ama &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;de bug&uuml;ne kadar hi&ccedil; sosislinin problemli olduğunu g&ouml;rmedim. Demek ki yıllar i&ccedil;inde bu basit g&ouml;r&uuml;nen sandvi&ccedil;in matematiği ezberlenmiş. Bir b&uuml;feyi benzer başka y&uuml;zlercesinden ayıran da bu ustalık işte. Bu y&uuml;zden aynı tost &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;de başka yerlerde olduğundan biraz daha iyi. &Ccedil;İZBURGER VE D&Ouml;NER Peki ya &ccedil;izburger? Hen&uuml;z &ldquo;cheeseburger&rdquo; diye bir kavram hayatımıza girmemişken &ccedil;izburger vardı ve Amerikan icadıyla alakası bile yoktu. Amerika&rsquo;nın milli yemeğinin T&uuml;rkiye&rsquo;ye uyarlanmış hali &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;de yıllardır s&uuml;rpriz bir malzemeyle geliyor: birka&ccedil; tane patates kızartması. Bu b&uuml;felerin neden patates kızartmasına sadece garnit&uuml;r muamelesi yaptığını anlamıyorum, biraz yatırımla yeni bir se&ccedil;enek olarak sunabilirler. Eskiden &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;de eski us&uuml;l kızarmış patates vardı, onlar da &ccedil;ok uzun zamandır dondurulmuşa ge&ccedil;tiler. Halbuki ev usul&uuml;ne geri d&ouml;nseler m&ouml;n&uuml;ye zenginlik gelir. &Ccedil;izburgerde k&uuml;&ccedil;&uuml;k ama lezzetli bir k&ouml;fte, i&ccedil;inden akan mayonez ve ket&ccedil;ap tam dozunda. Patatesin &ccedil;ıtırlığı kuşkusuz bu &ccedil;izburgeri zenginleştiriyor. Yanında kola falan değil, tabii ki a&ccedil;ık ayran. Tostla, sosisiliyle de, &ccedil;izburgerle de m&uuml;kemmel giden bir ayran.Bir sır vereyim: Ağzınıza bir lokma tost attığınız anda bir yudum da ayran aldığınızda oluşan lezzet patlamasının eşi benzeri yok. Gelelim d&ouml;nere. D&ouml;neri fazla abarttığımızı d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Milli takıntıyı anlıyorum ama ger&ccedil;ekten bu kadar tutkuyla anılması gereken bir lezzet mi diye d&uuml;ş&uuml;nmeden edemiyorum. Başka yerlerde olduğu gibi &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;de de son tercihim d&ouml;ner oluyor. Kırk yılın başında aklıma geldiğinde pide i&ccedil;inde s&ouml;yl&uuml;yorum ama hemen her zaman ekmek ve et miktarı orantısız oluyor. Tombik olarak bilinen pideyi dengelemesi i&ccedil;in iki, hatta &uuml;&ccedil; porsiyon d&ouml;ner s&ouml;ylemek lazım, bu da b&uuml;fe i&ccedil;in ayırdığımız b&uuml;t&ccedil;eyi zorlayacak ve lokanta fiyatlarına gelecek. Eğer d&ouml;ner &ccedil;ok iyiyse i&ccedil;ine sadece birka&ccedil; dilim domates, tuz ve turşu yeter. Hi&ccedil;bir şey koymadan da yemek m&uuml;mk&uuml;n. Ama b&ouml;yle d&ouml;ner &ccedil;ok zor bulunuyor. Dahası, b&ouml;ylesi bir d&ouml;nerin maliyeti bir b&uuml;fenin b&uuml;t&ccedil;esini aşar. &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;nin d&ouml;neri de iyi kızarmış olmasına rağmen standart b&uuml;fe d&ouml;neri. K&ouml;t&uuml; değil ama yıllardır neden b&uuml;felerde d&ouml;ner yemediğimi de anlamış oluyorum. &Ouml;nemli değil, d&ouml;nere gelene kadar zaten &ccedil;oktan insanın karnı doyuyor. Ve en &ouml;nemlisi &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;den insan hemen her zaman mutlu ayrılıyor. Ortam Mermer tezgahlarda ayak &uuml;st&uuml; yemek yemenin tadı başka hi&ccedil;bir b&uuml;fede burada olduğu gibi yok. Yanda her an bir &uuml;nl&uuml;, bir hasta &ccedil;alışanı, bir &ouml;ğrenci, bir esnaf ya da bir Nişantaşı g&ouml;rebilmek m&uuml;mk&uuml;n. Herkes ama herkes &Ccedil;ağrı B&uuml;fe&rsquo;ye mutlaka geliyor. Servis Servis yok. Kasaya sipariş veriyorsunuz, iki dakika i&ccedil;inde ne isterseniz &ouml;n&uuml;n&uuml;ze geliyor. T&uuml;rk&rsquo;&uuml;n &ccedil;&ouml;z&uuml;m odaklı iş bilirliğinin en iyi &ouml;rneği bu b&uuml;fe sistemi olabilir. &Ouml;ne &ccedil;ıkan yemekler &Ccedil;ift kaşarlı sucuklu tost, sosisli ve &ccedil;izburger. Yanında mutlaka a&ccedil;ık ayran. Veya taze portakal suyu. Biraz deneysel olmak istiyorsanız karışık meyve sularından bir kokteyl de hazırlatabilirsiniz. Fiyat Kişi başı yine 500 TL falan g&ouml;zden &ccedil;ıkarmak gerek. İki sandvi&ccedil; bir i&ccedil;eceğin ortalama fiyatı bu. A&ccedil;ık Her g&uuml;n 8:30&rsquo;da a&ccedil;ılıyor ve 22:00&rsquo;de kapanıyor ama bug&uuml;ne kadar buraya hava karardıktan sonra gideni g&ouml;rmedim. Ben de hi&ccedil; gitmedim. G&uuml;nd&uuml;z ayak&uuml;st&uuml; yeri &Ccedil;ağrı B&uuml;fe. Rezervasyon Yok. Yıldız tablosu ★★ Yıldızlar sıfırdan d&ouml;rde kadar. New York Times&rsquo;dan esinlenilen değerlendirmeye g&ouml;re sıfır k&ouml;t&uuml;, vasat ya da tatminkar. Bir yıldız iyi, iki yıldız &ccedil;ok iyi, &uuml;&ccedil; yıldız muhteşem, d&ouml;rt yıldız ise olağan&uuml;st&uuml;.

Büfelerin en iyisi

Diğer Yazılar