Bolu Kartalkaya’da yaşanılan otel yangınında 76 canımızı yitirdik. 51 yurttaşımız yaralı.
Son yılların en büyük yangın faciası hepimizi derinden üzdü.
İşin bir başka acı yanı ise, henüz otel yangını sürerken kayak pistlerindeki görüntüydü.
Can kayıplarına aldırmadan kayak yapanlar bir yana, pistleri kapatmayanların duyarsızlığı da şaşırtıcı olduğu kadar acı vericiydi.
Böyle bir günde Galatasaray’ın Avrupa Ligi’ndeki maçını nasıl yorumlayacağız.
Hayat sürüyor mu diyeceğiz? Yoksa…
Neyse.
Burukluk, üzüntü, acıyı hep birlikte yaşıyoruz.
xxx
Galatasaray, zayıf rakibi Dinamo Kiev ile 3-3 berabere kaldı. Ukrayna ekibi eski gücünden çok uzakta. Savaş yaşanılan bir ülkenin takımı.
Avrupa’da oynadığı 6 maçı da kaybetmiş. Attığı gol sayısı 1.
Bu takım, İstanbul’da coşkulu taraftar önünde 3 gol atıyorsa düşünmek gerekiyor.
Sarı-kırmızılı takım neden bu kadar kolay gol yiyor diye.
Galatasaraylı oyuncuların özgüveni çok yüksek. Bunun iyi tarafı olduğu gibi kötü yanı da var. Rakibi küçümsemek, ciddiye almamak gibi.
Alınan beraberlik sarı-kırmızılı takımı fazlası ile üzdü. İlk 8’e kalmak için Hollanda’da Ajax’ı yenmek zorundalar.
Karşılaşmaya iyi başlayan erken golü de bulan Galatasaray galibiyeti koruyamadı.
Maçla ilgili çok şey söylemek mümkün.
Şurası bir gerçek ki, takım olarak istekli ve mücadeleci oyun ortada.
Ancak, atılan gollere bakıldığında organizasyondan söz etmek mümkün değil.
Korner, uzaktan şut ve penaltı golü ile skor almak elbette önemli. Fakat alışık olduğumuz hatta beklenilen klasik oyun yoktu.
Yenilen goller de ayrıca analiz edilmeli. Savunma adam paylaşımı ve alan yerleşiminde sorun yaşıyor.
Beklenmeyen bir sonuç doğal olarak moral bozucu oldu.
Bazı oyuncuların kendilerini sorgulaması gerektiği gibi Okan Buruk’da özeleştiri yapmalı.
