Dünyanın en büyük teknik direktörü.
Türkiye’ye ayak bastığında yer yerinden oynadı.
Fenerbahçe’yi uçuracak denildi.
Binlerce taraftarın önünde büyük laflar etti.
Umut aşılandı.
Bu sezon başka olacaktı.
Sonuç, ligin bitimine 4 hafta kala havlu attı.
Geldiği günden bu yana sürekli, başkalarını suçladı.
Avrupa, Kupa, Lig. Sıfırı çekti.
Tek bir derbi maçını kazanamadı.
Her maçtan sonra aynı söylemleri yineledi.
Hatta, “ sezon başında ligin sonu belliydi” dedi.
Bir gün özeleştiri yapmadı.
Ben hata yaptım demedi.
Türkiye’yi küçümsedi.
İdeal bir 11 oluşturamadı.
Her maç farklı oyuncuları sahaya sürdü.
Oyun beklenenden çok uzaktı.
Taraftar maçlarda dokuz doğurdu. Acı çekti.
Beşiktaş karşısında sanki şampiyonluğa oynayan bir takım değil, sezon bitmiş motivasyonu vardı.
Enerji yok, mücadele yok, baskı yok, taktik yok, inanç yok, birliktelik yok, kazanma isteği yok.
Yok, yok, yok.
Ah be Mourinho.
Yeter artık. Çektirdiğin eziyet hepimizi yordu.
Fenerbahçeliler maçtan soğudu.
Gel bir iyilik yap.
Kaldığın otel yerine direk İstanbul Havalimanına git…
