Fenerbahçe için hayal kırıklığı yaratan sezon Konyaspor galibiyeti ile bitti.
Maça ilgi yoktu. Boş bir stat. Gelenlerin de tek bir amacı vardı. Tepkilerini göstermek.
Önce bir yürüyüş. Sonra 90 dakika “yönetim istifa” sesleri.
Böylesine negatif bir ortam maçın havasını ister istemez etkiledi. Futbolcular maça çıktıklarına bile pişman gibiydiler.
Karşılaşmanın 4. dakikasında gelen Konyaspor golü, motivasyonu yerle bir etti.
İkinci yarı yapılan değişiklikler sonucu kapanış galibiyetle yapıldı.
İkinci olmak Fenerbahçelileri mutlu etmedi doğal olarak.
Futbolda şampiyon olmak dışında hiçbir başarı taraftarı sevindirmez. Bu bir gerçek.
Birkaç gün önce Avrupa Şampiyonu olan basketbol takımı için caddeyi dolduran taraftarın coşkusu büyük bir özlemin yansımasıydı.
Aynı tabloyu futbolda da yaşamak istiyorlardı.
Olmadı.
Üzüntü, hayal kırıklığı, şaşkınlık, mutsuzluk bir kabus gibi çöktü sarı-lacivertlilerin üzerine.
Bunun nedenini bilmeyen yok.
Mourinho, dünyanın saygı duyduğu bir isim.
Türkiye’ye gelmesi tüm sporseverler için sürpriz olmuştu.
Tecrübesi, başarıları azımsanmayacak kadar çoktu.
Beklentiler büyüktü ister istemez.
Olmadı.
Başarısız her sonuç sonrası başkalarını hedef gösterdi. İşin özünden kaçtı.
Özeleştiri bir yana, kibir ve aşağılamadan hiç vazgeçmedi.
Tek bir derbi maçı kazanamadı.
Güzel oyun yoktu. Her maç acı çektirdi.
Mourinho keşke hiç gelmesiydi.
Sevgimiz, saygımız sürseydi.
Olmadı…
