Yine bir cenaze…
Yine aynı utanç verici manzara...
Yine telefonlar havada, flaşlar patlıyor, insanlar birbirini eziyor...
Yine bir ünlü görme hevesi, yine hadsizlik, yine saygısızlık...
Tarkan’ın annesi Neşe Tevetoğlu’nun cenazesinde olanlara bakarken isyan etmedim artık içim sızladı. Bir anne toprağa veriliyor, evladı yıkılmış. Aile perişan. Ama bazıları fotoğraf çekmek için birbirini eziyor.
Bir insanın en büyük acısına tanıklık etmiyorsunuz, adeta üzerine basıyorsunuz!
Hiç mi kalmadı vicdanınız?
Hiç mi kalmadı saygınız, insafınız?
Bu artık bir kabalık!
O insanlar da sizin gibi acı çekiyor. Belki sizden bile daha derin… Onlar da bir evlat ve sevdiklerine son görevlerini yapmak istiyor.
Ağlamak istiyor, dua etmek, veda etmek istiyorlar. Bir kez daha sarılamadan uğurlamak istiyorlar sevdiklerini.
Ama siz buna saygı göstermiyorsunuz. Çünkü ünlü ve onun poz vermek, fotoğraf çektirmek gibi bir görevi var size göre. Fakat gözden kaçırdığınız ya da hiç aklınıza gelmeyen kocaman bir gerçek var ki, orası bir konser sahnesi değil. Orası bir cenaze...
***
Empati kurmak bu kadar mı zor?
Farkında mısınız bilmiyorum ama, bir gün o cenazede başrol siz olacaksınız. Biraz bunu mu düşünseniz. En azından biraz olsun insafa gelir, "Ben ne yapıyorum?" sorusunu sorarsınız kendinize.
Mesela hiç kendinize "Sevdiğimi kaybettim ve birileri gelip telefonunu burnuma burnuma sokuyor, ben ne hissederdim acaba?" diye sordunuz mu?
Bence sorun!!!
En azından sormak bile uzaklaştığınız insanlığa yaklaştırır sizleri kim bilir!
***
Lütfen biraz durun ve düşünün
Acıya saygı duymayı, susarak destek olmayı, geri çekilmeyi öğrenin bence. Çünkü bizim kültürümüze, bize yakışmıyor bu haller, bu görüntüler.
-Tamam özellikle ünlü birinin cenazesinde “Kim gelmiş” diye bakmaya, hatta ünlü biriyle aynı kareye girmeye bayılıyorsunuz.
-Tamam sosyal medya hesaplarınızdan “Cenazedeyim” diyerek konum atmak, story paylaşmak, hatta selfie çekmek istiyorsunuz.
-Tamam anı tutmak etrafa göstermek istiyorsunuz.
-Tamam ama, o anın bir yas, bir acı, bir saygı süreci olduğunu unutmuş gibi davranıyor çoğunuz. Ve ne yazık ki, gözleriniz sadece ekranlarda. O anın bir yas anı olduğunu bile göremiyorsunuz.
-Ve ne yazık ki, kontrolsüz kalabalık psikolojisi ile davranıp bu durumu da normal bir süreç gibi yaşıyorsunuz.
Ama hayır; normal değil görüntünüz.
Hem de hiç değil.
Sonuçta; bir cenaze, gösteri değil bir veda anıdır. Ve bu anı kutsal saymak, ona sessizlikle ve saygıyla yaklaşmak gerekir. Fotoğraf makinesinin değil, kalbin konuşması gereken bir yer orası. Bunun gerçekten farkında mısınız?
***
Basın mensupları sizlerden çok daha saygılı
Muhabirlik yaptığım dönemde sayısız bu tür cenazeleri görev icabı takip ettim. Ve inanın bu tarz davranışlar yüzünden de çok zorluk çektim. Son yıllarda da görevleri bu olan muhabir arkadaşlarım inanın o kadar çok zorluk çekiyorlar ki, fakat yine de sizlere rağmen acısını yaşayan kişiye sonsuz saygılı davranıp görüntü almaya çalışıyorlar.
Daha doğrusu işlerini yapmaya çalışıyor çoğu.
Ama sizler bunu bile çok zorlaştırıyorsunuz farkında değilsiniz.
Çoğunuzun fotoğraf çekmekten sevdiğiniz ünlüye yapmayı unuttuğunuz şeyi şimdi ben yapacağım sizlerin adına ve Tarkan'ı bu acılı gününde ona sessizce dua edeceğim.
Annesi Neşe Tevetoğlu huzur içinde uyusun. Tarkan'ın başı sağ olsun...
