Benim yaşlarımın hikâyesi aynıdır aslında.
Bayramlık kıyafetler bir gece önceden itinayla hazırlanır. Sabah da erkenden kapı kapı dolaşıp mendil ve şeker toplanır. Çocukların gözlerinden, büyüklerin ellerinden öpülür.
Konu, komşu, akraba ev ev dolaşıp sohbetler eder. Evlerde yapılan baklavalar bir güzel afiyetle yenir...
Gelen misafirler, akrabalar akşam yemeğine kalsın diye ısrar edilir. Hooop hep birlikte oturulur akşam yemeği yenir, çaylar, kahveler içilir bol bol sohbetler edilir.
Yeri gelir bekar kız-oğlanlara uygun eşler konuşulur, yeri gelir siyaset masaya yatırılır. Ve geride de hoş bir seda, güzel anılar, huzurlu bayram sabahları, akşamları kalır.
Bugün!!!
Maalesef bunlardan bahsedecek ne hal, ne keyif, ne huzur, ne tat kalmadı. Bir garip oldu bayramların, tadı, tuzu, keyfi geride sanki bizim nesille birlikte bitti, gitti, yitirildi gibi.
Oysa ki, her bayram bu köşede, "Bugün bayram erken kalkın çocuklar" diye diye Barış Manço'nun şarkısının dizelerini yazar, bağıra çağıra da söylerdim. Çünkü bizler güzel bayramları hak ediyoruz.
Gülmeyi, eğlenmeyi, hep birlikte bayram günleri geçirmeyi, birbirimize saygı duymayı hak ediyoruz.
Ben, sen, o, biz, siz, biz, onlar demeden birlik olmayı hak ediyoruz. Çünkü birlikte çok ama çok güzeliz.
Bir dönem, "Z kuşağı dediğimiz meşhur kuşak bayramları sadece 'Tatil' olarak yorumlasa da bizler için hala tazeliğini koruyor bayram neşesi" diye yazardım. Ama bu bayram bayram gibi değil. Artık ne Z kuşağının, ne bizim kuşağın, ne başka kuşağın bayramlarını konuşamıyoruz bile. Çünkü son yıllarda;
Bazı sohbetler sohbet gibi de değil.
Bazı arkadaşlıklar arkadaşlık gibi değil.
Bazı dostluklar dost gibi de değil.
Bazı evlilikler evlilik gibi de değil.
Bir şey oldu. Bizlere bir şey oldu. Ama olmasın!!!
Değerlerimizi, bizi biz yapan güzellikleri unutmayalım. Unutanlara, hatırlatalım.
Hatır, gönül, dostluk, sevgi, aşk ve en güzeli AİLE olmak güzeldir. Bunu kaybetmemek hepimizin elinde. Yani diyeceğim odur ki, ne oldu ne olmaya devam ediyor bilinmez ama tek isteğim ve dileğim birbirimizi ötekileştirmeden sahip çıkmak, birlik olmak.
Öncelik her zaman çocuklar, yaşlılar, gençler... Ve anne ve babalarımız. Bu yüzdendir ki, bu topraklarda bizler her zaman birlik ve beraber olmayı seçtik, sevdik. Böyle devam etsin istiyorum. Bu bayram tek dileğim ve isteğim.
Ben yine de eski kafalı olarak
-Bugün herkes birbirine sarılsın, birbirini öpsün, kucaklasın istiyorum.
-Küsler barışsın istiyorum.
-Kabahati olan karşısındakinin gönlünü alsın istiyorum.
-Bir kahvenin 40 yıllık hatırının yeniden hatırlanmasını istiyorum.
Biliyorum ki, çok kişi de bunu istiyor. Vazgeçmek yok, ben istemeye ve dilemeye devam edeceğim.
O zaman büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperim.
İyi bayramlar... Sağlıkla, huzurla geçsin inşallah.
